فهرست مطالب

Pharmaceutical Sciences - Volume:13 Issue: 2, 2007

Pharmaceutical Sciences
Volume:13 Issue: 2, 2007

  • 62 صفحه،
  • تاریخ انتشار: 1386/09/10
  • تعداد عناوین: 7
|
  • داود حسن زاده*، فرناز منجم زاده، پویا محبوبی فر صفحه 1
    زمینه و هدف
    پروپرانولول هیدروکلراید یکی از پراستفاده ترین بتا بلوکرها است که بعلت نیمه عمر کوتاه پلاسمایی سه بار در روز تجویز می شود. هدف از این مطالعه طراحی و ارزیابی فیلم پلیمری پروپرانولول هیدرو کلراید با استفاده از موسیلاژ دانه پسیلیوم به عنوان یک ماده طبیعی جهت انتقال ماده موثره به شکلی کنترل شده است.
    روش ها
    در این تحقیق فیلمهای پلیمری ماتریکسی پروپرانولول با بکارگیری موسیلاژ پسیلیوم به عنوان یک پلیمر طبیعی و اودراژیتRLPO و RSPO طراحی و به روش تبخیر حلال ساخته شد. رهش دارو از فیلم های تهیه شده با استفاده از دستگاه شماره USP II و با اعمال پاره ای تغییرات جزئی که شامل دیسک نگه دارنده فیلم در ته ظرف میباشد، ارزیابی گردید دستگاه انحلال به اسپکتروفتومتر UV متصل بود و کلیه آزمایشات بطور اتوماتیک انجام شد. نتایج حاصله از آزمایشات با پلیمر اودراژیت مقایسه شد. خصوصیاتی چون محتوای دارویی، ضخامت فیلم، درصد رهش دارو، مدل رهش و *DE تعیین گردید. تمامی محاسبات با نرم افزار2003 Excel انجام شد.
    یافته ها
    بررسی کینتیک رهش دارو از فیلمهای پلیمری نشان می دهد که مدل غالب رهش، Peppas می باشد، و رهش in-vitro این فیلم پلیمری طبیعی با پلیمر نیمه سنتتیک مثل اودراژیت قابل مقایسه است و دارای مزیتهایی مثل پایین بودن قیمت، سهولت تهیه و میزان تحریک پذیری کمتر پوستی است.
    نتیجه گیری
    نتایج نشان داد که فرمولاسیون حاوی 400 میلی گرم موسیلاژ پسیلیوم می تواند میزان سرعت آزاد سازی دارو را بطور قابل ملاحظه ای آهسته کند.
    کلیدواژگان: پسیلیوم، پروپرانولول هیدروکلراید، فیلم پلیمری
  • سینا عندلیب، مجتبی ضیایی، نسرین مالکی، سید هادی ملجایی، حسین حمزه ای، علیرضا گرجانی* صفحه 7
    زمینه و هدف

    نشان داده شده است که داروهای استاتینی مستقل از اثرات کاهندگی کلسترول خون دارای فعالیت های ضد التهابی نیز میباشند. هدف از این مطالعه مقایسه اثرات ضد التهابی و ضد تجمع لوکوسیتی سه داروی استاتینی آتورواستاتین، سیمواستاتین، و لوواستاتین است.

    روش ها

    در این مطالعه ادم ایجاد شده با کاراژنین در کف پای موش صحرایی و مدل ایر-پاچ در موش سوری بعنوان مدل های التهابی حاد و موضعی مورد استفاده قرار گرفته اند. حیوانات سه داروی فوق را با مقادیر 1؛ 5؛ و 10 mg/kg به صورت خوراکی 20؛ 12؛ 6؛ و 1 ساعت قبل از تزریق کاراژنین به کف پا یا به داخل پاچ دریافت کردند.

    یافته ها

    هر سه داروی استاتینی حداکثر پاسخ التهابی حاصله در طول 4 ساعت بعد از القاء التهاب و ارتشاح نوتروفیلی به منطقه التهاب را کاهش دادند. لوواستاتین کمترین و آتورواستاتین بیشترین اثر را داشتند. قدرت اثر سیمواستاتین بین لوواستاتین و آتورواستاتین بود. در این مدت استاتین ها سطح سرمی کلسترول و تری گلیسریدها را تغییر ندادند. آتورواستاتین (10 mg/kg) قوی ترین اثر ضدالتهابی (70% کاهش؛ p<0.0001) و ضد تجمع لوکوسیتی (80% کاهش؛ p<0.0001) را از خود نشان داد. اثر ضد التهابی آتورواستاتین قابل مقایسه با اثر ضد التهابی ایندومتاسین بعنوان یک داروی ضد التهابی استاندارد بود. همچنین در مدل التهابی ایر-پاچ در موش سوری هم آتورواستاتین اثر معنی دار (p<0.0001) بسیار قوی در مهار تجمع لوکوسیت ها در محل پاچ و مقدار تراوشات به آن محل ایجاد کرد. در این مدل مصرف توام موالونات (بصورت i.p) با آتورواستاتین اثر آن بر روی ارتشاح نوتروفیل ها و تراوشات التهابی را مهار کرد.

    نتیجه گیری

    این مطالعه اثرات ضد التهابی قوی برای استاتین ها مطابق با قدرت اثر مهار کنندگی آنها بر روی آنزیم هیدروکسی متیل گلوتاریل کوآنزیم A ردوکتاز و بطور مستقل از تاثیر آنها بر روی چربی های خون را نشان میدهد.

    کلیدواژگان: استاتین ها، آتورواستاتین، ضد التهاب، کاراژنین
  • بهلول حبیبی اصل*، محبوب نعمتی، عباس دل آذر، مهران مسگری، امیر منصور وطن خواه، علی سلطانی جیقه صفحه 15
    زمینه و هدف
    آبهای معدنی و عصاره بعضی از گیاهان بواسطه داشتن املاح و ترکیباتی نظیر فلاوونوئیدها دارای خواص درمانی هستند. در مطالعه حاضر سعی بر این بود تا اثرات احتمالی آب معدنی سولفاته کلسیک و منیزین گوگرددار و عصاره گیاه هیپریکوم اسکابروم در کاهش میزان چربی های خون مورد بررسی قرار گیرد.
    روش ها
    8 گروه 6 تایی از رتهای نر، نژاد SD در اوزان 150-100 گرمی به طور راندوم انتخاب شده و به مدت 4 ماه تحت مطالعه قرار گرفتند. 7 گروه در 2 ماه اول رژیم غذایی پرکلسترول را همراه آب معمولی دریافت میکردند و گروه اول تحت تجویز غذای معمولی با آب معمولی قرار گرفت. میزان مصرف غذا و آب در تمامی گروه ها به صورت روزانه ثبت گردید. فاز دوم مطالعه یعنی ارزیابی اثرگذاری عصاره گیاه اسکابروم و آب معدنی در بهبود هیپرلیپیدمی، به مدت 2 ماه ادامه یافت.
    نتایج
    نتایج نشان داد که تجویز غذای پرچرب موجب کاهش غذای دریافتی (کاهش اشتها) وآب مصرفی میگردد و آب معدنی سرشار از منیزیم، تغییرات معنی داری در غلظت سرمی منیزیم ایجاد نمی کند. در مقایسه تجویز آتورواستاتین، آب معدنی و عصاره گیاه اسکابروم تفاوت معنی داری در Lipid profile خون ایجاد نمی شود.
    نتیجه گیری
    استفاده از آب معدنی و یا عصاره گیاه اسکابروم با توجه به عوارض کم احتمالی جهت مطالعه بر Lipid profile در انسان، گزینه مناسبی خواهد بود.
    کلیدواژگان: هیپرلیپیدمی، هیپریکوم اسکابروم، آب معدنی، آتورواستاتین
  • علیرضا استادرحیمی، عباس دل آذر، بیت الله علیپور*، مهران مسکری، سولماز اثنی عشری، امیر منصور وطن، سرور علیپور آژیری، عبدالرسول صفاییان صفحه 23
    زمینه و اهداف
    دیابت یکی از شایعترین بیماری های آندوکرین است که علت عمده آن چاقی، عدم رژیم غذایی مناسب و عدم تحرک بیان می شود و از قدیم الایام عصاره های گیاهی در کنترل این بیماری به طور تجربی مصرف می شدند لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر عصاره تام و فراکسیونهای حاصل از چای سیاه اورتودکس ایرانی بر وزن بدن، میزان غذای مصرفی و قند خون رتهای دیابتیک صورت گرفت.
    روش ها
    در این مطالعه 8 گروه 7تایی از رتهای نر سه ماهه در محدوده وزنی 250-200 گرم انتخاب و بطور تصادفی به گروه های مورد نظر تقسیم و به مدت یکماه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه های اول و دوم سالم غیر دیابتی و بقیه گروه ها توسط استرپتوزوتوسین دیابتی شدند به گروه های هشت گانه به ترتیب: حامل (سالم)، عصاره تام (سالم)، حامل (دیابتی)، عصاره تام (دیابتی)، فراکسیون متانولی 20% (دیابتی)، 40% (دیابتی)، 60% (دیابتی)، و ترکیب 80 و 100% (دیابتی) به صورت داخل صفاقی روزانه ترزیق شد. قند خون در دو نوبت اول و پایان مطالعه و وزن و غذای مصرفی در 5 مرحله اندازه گیری گردید. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه، دوطرفه و آنالیزتکرار اندازه ها و آنالیز واریانس لانه ای مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    در گروه دریافت کننده فراکسیون 40% بیشترین کاهش وزن و کمترین مصرف غذا مشاهده شد (000/0=PV) همچنین عصاره تام در رتهای دیابتی موجب کاهش مصرف غذا گردید (000/0=PV) و در سایر گروه ها تغییرات وزنی و مصرف غذا معنی دار نبود (05/0PV>). تجویز عصاره تام و فراکسیونهای حاصل از آن تاثیری بر روی قند خون رتهای دیابتیک و سالم نداشت (05/0PV>).
    نتیجه گیری
    تجویز عصاره تام و فراکسیون 40% چای سیاه بر کاهش مصرف غذا در رتهای دیابتیک تاثیر مثبت داشته و مانع چاقی می شود لذا می توا ند در پیشگیری از دیابت و عوارض نا شی از آن موثر واقع شود.
    کلیدواژگان: دیابت، رت، چای سیاه
  • نصرت الله ضرغامی*، جهانبخش اسدی صفحه 31
    زمینه و هدف
    تلومراز DNA پلی مراز وابسته به RNA است که توالی های تلومری را سنتز می کند و در اغلب موارد اساس مولکولی تکثیر نامحدود می باشد. ژن تلومراز در اغلب سلول های سرطانی بیان می شود ولی در سلول های طبیعی بیان نمی شود. در رشد و تحول تومورهای پستان ترکیبی از عوامل داخلی و خارجی نقش دارند که از جمله این عوامل خارجی می توان به عناصر کمیاب روی، مس و سلنیم اشاره کرد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مقادیر مختلف روی، مس و سلنیوم بر روی بیان ژن آنزیم تلومراز در رده سلولی سرطان پستان T47D بود.
    روش ها
    تیمار عناصر روی، مس و سلنیوم-ال-متیونین در محیط کشت سلول سرطانی پستانT47D با مقادیر مختلف و زمان های متفاوت انجام شد. فعالیت نسبی آنزیم تلومراز به روش TRAP Assay بدست آمد.
    یافته ها
    نتایج حاصل از کشت سلول های سرطانی پستان T47D تیمار شده با سولفات روی در مقایسه با سلول های کنترل چنین بیان شد که در مقدار 1/0 میلی مول در ساعت 6 افزایش 2/5 برابری فعالیت آنزیم تلومراز داشت، اما در مقدار5/0 میلی مول در ساعت 6 و24 و مقدار 1/0 میلی مول در ساعت 24 فعالیت آنزیم تلومراز، به ترتیب کاهش 76/0 و 12/0 و 39/0 برابری در مقایسه با کنترل داشتند. در گروه هایی دیگری که مقادیرمتفاوتی سولفات مس در زمان های قبلی دریافت کردند، فقط در حالتی که سولفات مس 10 میکرو مول در مدت زمان 6 ساعت به سلول اضافه شد، فعالیت آنزیم تلومراز 67/3 برابر در مقایسه با کنترل، افزایش نشان داد. اما تیمار سلول ها با سلنیوم-ال-متیونین در زمان های 24 و 48 ساعت و مقادیر 10 و 30 میکرو مول تیمار شدند، فعالیت نسبی تلومراز در تمام موارد در مقایسه با کنترل، به ترتیب 93/0، 60/0، 76/0 و 12/0 کاهش داد.
    نتیجهگیری
    بر اساس نتایج بدست آمده احتمالا می توان پینشهاد کرد که دریافت در حد مقدار فارموکولوژیک عناصر کمیاب روی و سلنیم باعث کاهش فعالیت آنزیم تلومراز و احتمالا می تواند به عنوان هدف درمانی در سلول های سرطانی مورد استفاده قرار گیرد.
    کلیدواژگان: رده سلولی T47D، روی، مس، سلنیوم و آنزیم تلومراز
  • مصطفی محمدی*، فریبا میرزایی، ناصر اصلان آبادی صفحه 39
    زمینه و هدف
    عوامل متعددی در ایجاد وپیشرفت آترواسکلروزیس دخیلند. از جمله این عوامل می توان به اندوتلین – 1 اشاره کرد. از آنجا که درعروق آترواسکلروتیک تغییرات مشخص و بارز سلولی با اختلال در روند انتقال یونهای کلسیم همراه است برخی محققین احتمال داده اند که داروهای بلوکه کننده کانال کلسیم می توانند در آهسته کردن روند آترواسکلروزیس موثر باشند.
    روش ها
    تعداد 36 خرگوش سفید نر از نژاد نیوزیلند را به چهار گروه 9 تایی تقسیم نمودیم: گروه کنترل، گروه دریافت کننده داروی آملودیپین،گروه دریافت کننده رژیم پرکلسترول، گروه دریافت کننده رژیم پر کلسترول به همراه آملودیپین. پس از 8 هفته پس از بیهوش کردن حیوانات نمونه های خونی وبافتی از آنها تهیه شد.
    یافته ها
    مقادیر کلسترول و تری گلیسیرید در گروه کلسترول نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت (01/0 P<). مصرف آملودیپین در هشت هفته موجب کاهش معنی داری (01/0>p) در غلظت اندوتلین -1 پلاسما درهردو گروه کلسترل + آملودیپین و گروه آملودیپین گردید. مصرف آملودیپین موجب کاهش معنی داری (01/0>p) در غلظت اندوتلین -1 بافتی در گروه کلسترول + آملودیپین گردید در حالیکه مصرف آملودیپین اثری بر کاهش غلظت اندوتلین -1 بافتی در گروه آملودیپین نداشت.
    نتیجه گیری
    رژیم پرکلسترول، موجب افزایش سطح اندوتلین پلاسما وبافت کلیه گردید و آملودیپین موجب کاهش سطح آن در پلاسما وبافت کلیه در گروه با رزیم پر کلسترول شد. درنتیجه مصرف آملودیپین می تواند موجب اثرات مثبت در پاتولوژی بیماری آترواسکلروز کلیه گردد.
    کلیدواژگان: آملودیپین، اندوتلین، 1، خرگوش آترواسکلروتیک
  • ابوالفضل دادخواه، عبدالامیر علامه، فائزه فاطمی، یوسف رسمی، جواد اشرفی هلان* صفحه 47
    زمینه و هدف
    هرچند استامینوفن (پاراستومول) داروی ضد درد و ضد تب بسیار کم خطری است اما مصرف مقادیر بیش از حد آن سبب نکروز گسترده بافت کبد می گردد. در این مطالعه اثرات دوز توکسیک و درمانی استامینوفن بر روی فاکتورهای آنتی اکسیدان آنزیمی و غیر آنزیمی، ظرفیت کل آنتی اکسیدانی پلاسما، آنزیمهای ALT و AST و ساختار بافت کبد در موش های بالغ و نوزاد بررسی گردید که مقاله حاضر در بر گیرنده نتایج تغییرات آنزیم ها و ضایعات هیستوپاتولوژیک کبد است.
    روش ها
    تعداد 24 سر رت نر سفید ویستاردر دو گروه 12 تایی بالغ و نوزاد انتخاب و به طور تصادفی به سه دسته چهارتایی تقسیم شدند. گروه ها به ترتیب، با مقادیر بالا (mg/Kg.b.w 450) و دوز درمانی (mg/Kg.b.w 25) استامینوفن (پاراستامول) تیمار شدند. به موازات آن گروهی از حیوانات با بافر فسفات (PBS) تیمار شده و به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. همه رت ها 24 ساعت بعد کشته شدند و نمونه های بافت کبد در محلول بافرخنثی فرمالین 10% پایدار گردیدند. پس از طی کردن مراحل آماده سازی بافتی و تهیه بلوک های پارافینی، مقاطعی به ضخامت 6 میکرون از بافتها تهیه و به روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. به طور همزمان، نمونه های پلاسما جمع آوری و سطح آنزیم های کبدی آلانین ترانس آمیناز((ALT و آسپارتات ترانس آمیناز ((AST به وسیله اتوآنالیزر اندازه گیری شدند.
    یافته ها
    در مطالعه میکروسکوپیک بافت کبد رت های دریافت کننده دوزتوکسیک استامینوفن اعم از بالغ و نوزاد، نکروز انعقادی مرکز لوبول های کبدی، نفوذ سلول های التهابی، تورم، دژنرسانس آبکی و دژنرسانس گرانولار سلول های کبدی و آثار نکروز تکی این سلول ها مشاهده گردید. در رت های دریافت کننده دوز درمانی، نکروزهای کانونی پراکنده، پرخونی و نفوذ سلول های التهابی وجود داشت. شدت ضایعات بافتی در بالغین بیشتر از نوزادان بود. در بررسی آنزیم های کبدی در بالغین افزایش ALT و در نوزادان افزایش ALT و AST در گروهای دریافت کننده دوز توکسیک معنی دار (P<0.005) بود.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد شدت و وسعت ضایعات ایجاد شده دررت های بالغ بیشتر از نوزادان بود که این امر می تواند بدلیل القاء کمتر سیستم سیتوکروم P450 و القاء پذیری سیستمهای محافظت کننده از جمله برخی از عوامل آنتی اکسیدان در سلولهای کبدی نوزادان نسبت به بالغین باشد.
    کلیدواژگان: استامینوفن، نکروز کبدی، ضایعات هیستوپاتولوژیک، AST، ALT، رت
|
  • Hassanzadeh D.*, Monajjemzadeh F., Mahboobifar P Page 1
    Objective
    Propranolol hydrochloride is a widely used beta blocker agent which is administered 3 times daily due to its short half life. The aim of this study was to design and evaluate polymeric film of propranolol hydrochloride using psyllium seed’s mucilage as a natural occurring substance in order to deliver the active agent in a controlled manner.
    Methods
    In this study matrix polymeric films of propranolol hydrochloride using psyllium as a natural polymer and Eudragit RSPO, RLPO was designed and prepared by solvent evaporation technique. The dissolution behavior of the prepared films was evaluated using USP apparatus No. Π with some modifications including a disk which hold the patch at the bottom of the vessel. All the experiments were performed automatically and the dissolution tester was matched with a UV spectrophotometer. The results were compared with that of Eudragit. Some other characteristics such as film thickness, drug content, and release rate, kinetics of drug release and Dissolution Efficiency (DE) were also investigated. All calculations were done using Excel 2003 software.
    Results
    Kinetic analysis of the drug release from polymeric films indicated that release was predominantly attributable to the Peppas model and the in vitro release behavior of this new polymeric film prepared using natural polymer is comparable to that of semi synthetic polymer such as Eudragit with the advantage of low cost, ease of preparation and low skin irritability potential.
    Conclusion
    The Results of this study indicated that the formulation prepared with 400 mg of psyllium could retard drug release rate significantly.
    Keywords: psyllium, propranolol hydrochloride, polymeric film
  • Andalib S., Ziaee M., Maleki N., Maljaei H., Hamzeiy H., Garjani A.* Page 7
    Objectives

    Statins have been proven to possess anti-inflammatory activities unrelated to cholesterol lowering actions. Here we compared the anti-inflammatory and anti-leukocyte accumulation effects of atorvastatin, simvastatin and lovastatin.

    Methods

    Carrageenan-induced rat paw edema and mouse air-pouch as acute and local inflammatory models were used in this study. Animals were received 1, 5, and 10 mg/kg of drugs orally 20, 12, 6, and 1h prior to inflammation induction by injection of carrageenan into either rat paw or the pouch.

    Results

    We found that all three statins reduced both the maximal edema response attained during 4h and neutrophils infiltration in inflammation zone. Lovastatin had the lowest and atorvastatin had the greatest effects. The effect of simvastatin was between lovastatin and atorvastatin. During this time statins did not alter serum cholesterol and triglycerides. Atorvastatin (10 mg/kg) caused the most potent inhibition of the carrageenan-induced inflammation (70% reduction; p<0. 0001) and leukocyte accumulation (80% reduction; p<0. 0001). Atorvastatin was comparable to indomethacin in this model. Also, in the mouse air-pouch model atorvastatin treatment produced a very significant (p<0. 0001) reduction in carrageenan-induced pouch leukocyte recruitment and exudates production. Co administration of mevalonate reversed the effect of atorvastatin on leukocyte recruitment and the exudates production.

    Conclusion

    The result of this study shows that the antiinflammatory potency of statins is according to their inhibitory potency on hydroxy-methyl-glutaryl CoA reductase but unrelated to lipid reduction.

    Keywords: Statins, Atorvastatin, anti, inflammatory, carrageenan
  • Habibi B.*, Nemati M., Delazar A., Mesgari M., Vatankhah A.M., Soltani A. Page 15
    1Faculty of Pharmacy, Tabriz University of Medical Sciences, 2Drug Applied Research Center, Tabriz University of Medical SciencesReceived: 2006/9/19, Accepted: 2007/8/9
    Objectives
    Mineral waters and some extract of plants contain some elements and components such as flavonoids that are therapeutic. In this study the effect of the total extract of Hypericum Scabrum and calcic and magnesic sulfate mineral water on lipid profile of in hypercholesterolemic rats were compared.
    Methods
    48 male SD rats 100-150 g) were selected. They were divided to 8 groups of 6 rats and seven groups received cholesterol rich diet and one group received normal diet as control for the first 60 days. Then the diet of rats was changed for the second 60 days.:Group1: normal diet, City water, DMSO (ip),Group2: normal diet, Mineral water, DMSO (ip), Group3: normal diet, City water, Atorvastatin (0. mg/kg, ip),Group4: hypercholesterolemic diet, City water, normal saline (ip),Group5: hypercholesterolemic diet, City water, DMSO (ip),Group6: hypercholesterolemic diet, Mineral water, DMSO (ip),Group7: normal diet, City water, Scabrum(4mg/kg, ip), Group8: normal diet, City water, Scabrum(12mg/kg, ip) and again at the end of the second period the blood sample was taken from rats, eyes.
    Results
    the results of tests showed that the difference in lipid profile were significant for all groups in comparison with high cholesterol control group (P<0.001.) the difference in serum magnesium level by Mineral water was not significant in comparison with other groups (P>0.05).
    Conclusions
    According to the results of this study it seems that the study about hypocholesterolemic effects of Hypericum Scabrum and mineral water in human kind may be useful.
    Keywords: Hyperlipidemia, Hypericum Scabrum, Mineral water, Atorvastatine
  • Ostad Rahimi A.R., Delazr A., Alipoor B.*, Mesghari M., Esnaashri S., Vatankhah A.M., Alipoor Azhiri S., Safaeyan A.R Page 23
    Objectives
    Diabetes is one the most common endocrine disorders, obesity, improper nutrition, and inactivity was considered as proposing factors. Historically plant extracts are used for diabetes control. This study was implemented to determine the effect of total and different fraction of Iranian black orthodox tea on weight, food intake and blood sugar in type I diabetic rats.
    Methods
    This study was conducted on 56 rats which were randomly divided in to 8 groups (7 rats in each group). The weight of rats was 200 – 250 gr. Group 1 and 2 was non-diabetic, groups 3 – 8 were diabetic, and diabetes was induced with intraperitoneal injection of streptozotocin 60mg/kg. Group 1 to 8 received carrier, total extract, carrier, total extract, methanol fractions of 20%, 40%, 60% and 80% plus 100% respectively. Blood sugar was measured beginning and end of intervention, weight and food intake was measured each week during intervention (5 times). Data was analyzed by using one and two ways ANOVA, repeated measure and nested variance.
    Results
    Food intake and weight was reduced, in 40% fraction received group, significantly more than other groups (p=0.000).also total extract decreased food intake significantly (p 0.000). There were no significant differences between other groups. Change in Mean blood sugar between groups during intervention was not found statistically significant.
    Conclusion
    It can be concluded that injection of total extract and 40% fraction of black tea had positive effect on decreasing of food intake in diabetic rats and prevention of obesity. Therefore consumption of black tea might prevent from diabetes and its complications.
    Keywords: Black tea, Diabetes, Rat
  • Zarghami N.*, Asadi J Page 31
    Objectives
    Telomerase is a RNA dependent DNA polymerase which synthesis telomeric repeats and in most cases are molecular base of unlimited proliferation. Telomerase gene expression occurs in most tumor cells rather than normal cells. Combination of external and internal factors including Zn, Cu and Selenium are involved in breast tumor development and growth. The aim of this study was to evaluate the effect of Zinc, Selenium and Copper on telomerase gene expression in breast cancer T47D cell line.
    Methods
    Time and dose dependent manner treatment of T47D breast cancer cell lines were carried out by adding Zn, Cu, and Selenium in tissue culture. Relative telomerase activity (RTA) of T47D cell line was measured by TRAP assay.
    Results
    After being treated with 100 μM/L Zn So4 for 6 hours, telomerase activity of T47D cells was markedly increased (5.2 fold) but with 100 μM /L Zn So4 for 24 hours and 500 μM /L Zn So4 for 6, 24 hours, telomerase activity was 0.76, 0.39 and 0.12℅ respectively (control 49.2℅). After being treated with 10 μM /L Cu So4 for 6 hours, telomerase activity of T47D cells 3.67 fold was increased. After being treated with 10, 30 μM /L selenium-L- methuonin, telomerase activity were markedly inhibited. Telomerase activity of T47D cells for 24 hours were 0.93, 0.60 and for 48 hours were 0.76, 0.12 respectively (control 49.2℅).
    Conclusion
    Based on obtained results, it is speculated that pharmacologic doses of Se, Zn and Cu could have an inhibitory effects on telomerase gene expression and it could be used as a target therapy in tumor cells.
    Keywords: Breast Cancer, Zn, Cu, Se, telomerase
  • Mohammadi M.*, Mirzaei F., Aslanabadi N Page 39
    Objectives
    Different factors are in involved in inducing and progressing of atherosclerosis. One of these factors is endothelin-1. Since in atherosclerotic vessels obvious and certain changes with abnormality in transferring of calcium ions are seen, some researchers suggested that calcium channel blockers can slowdown the process of atherosclerosis.
    Methods
    36 male Newsland white rabbits were divided into four groups: The normal control group, normal group receiving amlodipine, high-cholesterol diet group and high-cholesterol diet with amlodipine group. After 8 weeks all animals anesthetized and blood and tissues samples were colleted.
    Results
    The levels of cholesterol and triglyceride in groups of high cholesterol diet comparison to control group increased significantly (p< 0.01). Amlodipine consumption in eight weeks reduced significantly (p< 0/01) plasma endothelin-1 levels in both of high-cholesterol diet plus amlodipine and amlodipine groups. Amlodipine consumption caused significant reduction (p<0/01) in the level of endothelin-1 in heart tissue of high-cholesterol diet plus amlodipine group but did no effect on reduction of heart tissue endothelin-1 in amlodipine group.
    Conclusion
    High-cholesterol diet caused enhancing of plasma and renal tissue endothelin-1 and amlodipine reduced plasma and tissue endothelin-1 levels in high-cholesterol diet group. In conclusion amlodipine treatment could have positive effects in pathology of atherosclerotic renal arteries.
    Keywords: amlodipine. Endothelin, 1, atherosclerotic rabbits
  • Dadkhah A., Allameh A.A., Fatemi F., Rasmi Y., Ashrafihelan J. * Page 47
    Objectives
    Acetaminophen (Paracetamol) is a widely used antipyretic and analgesic drug, which in overdose can cause extensive hepatic damage. This study initiated to compare differential effects of therapeutic and toxic dose of acetaminophen on enzymatic and non-enzymatic antioxidant factors, plasma total antioxidant capacity, level of plasma AST and ALT and structure of liver in developing and adult rats. In this paper, histopathologic and enzymatic findings are report.
    Methods
    12 neonatal and 12 adult male albino Wistar rats were divided into 2 groups (neonatal and adult). In each group, the rats were randomly divided into 3 subgroups (n=4/group). Treated groups were given single low (25 mg/Kg.b.w) and high dose of APAP (450 mg/Kg.b.w), respectively. Controls received phosphate buffer salin (PBS) only as the vehicle. All animals were euthanized after 24 hours and necropsied. Tissue samples from the liver were fixed in 10% neutral buffered formalin, embedded in paraffin and sectioned at 6 microns and stained with H&E for histopathological examination. The level of plasma AST and ALT were also measured by autoanalyser.
    Results
    Histopathologic examination revealed centrilobular necrosis, infiltration of inflammatory cells, swelling, granular degeneration, fatty change and single cell necrosis of hepatocytes in subgroups that received high dose of acetaminophen. Congestion, scattered foci of hepatocytes necrosis and inflammatory cell infiltration were observed in subgroups that received low dose of acetaminophen. The lesions were more severe in adult than neonatal rats. ALT in adult and ALT and AST levels in neonatal rats were significantly increased in high dose subgroups (p<0/05).
    Conclusion
    The results of this study indicated that the lesions in liver were more severe in adults than neonatal rats. This can be due to inducible certain antioxidant factors and less severe induction of cytochrome P450 in neonatal rat hepatocytes than in adults.
    Keywords: Acetaminophen, Hepatic necrosis, Histopathologic lesions, ALT, AST, Rat